24.11.2006 Na pytanie Co czujesz w związu z każdą zbliżającą się wywiadówką i jak one się u Ciebie kończą? udzielono następujących odpowiedzi: >Ciekawość, co powiedzą o mnie nauczyciele, o ocenach, jakie dostaję, a w domu najczęściej słyszę pochwały za piątki i czwórki, a za gorsze, że mam się podnieść. >Lekki cykorek, a potem luzik:) >Kończy się obcięciem gg, ale rodzice szybko o tym zapominają. >Trochę się boję, ale mam super rodziców, którzy wszystko rozumieją. >Najczęściej śpię:) >Niepokój...Także to, że niektóre rzeczy są wyolbrzymione. Kończą się smutkiem, złością i karą. >Nic, mama nie bije. >Lepiej nie mówić... >Przed - obawę, a po - doceniam możliwość zastosowania poduszek;/ >Po wywiadówce zawsze na kartce z ocenami zwracam uwagę na oceny z fizyki i geografii;/ >Troszkę się boję, ale wiem, że będzie ok., że rodzice nie wygłoszą zbyt długiego kazania, bo znają moje oceny. >Siły wyższe powrzeszczą, a ja posiedzę z psem i książką w moim pokoju i po krzyku. >Czytanie książek, uprawianie sportu, zająć się czymś, żeby nie myśleć o tym i nie użalać się nad sobą;) Zjeść coś dobrego, porozmawiać z rodzicami, zakupy. >Strach, przerażenie, rozpacz, chęć zamienienia się miejscami ze świnką morską. Po wywiadówce nie jest źle... >Tak właściwie to nic nie czuję przed, a po to już szczególnie nic:) >Nie czuję nic szczególnego, a kończą się tym, że mama, jak wróci, wyciąga mnie siłą z szafy. >Strach, panika, ból brzucha, nie wiem, co robić..., ale zawsze rodzice wracają zmęczeni i zapominają o wszystkim. >Nie ma mnie w domu przez następny tydzień! >ŹLE=( Jestem w stanie poddepresyjnym!!! >Tremę, ale odkąd zaczęło mi wychodzić a angielskiego, kończą się nie tak źle... >Czuję "skrętobrzuchy". Kończą się śmiercią męczeńską:) >Wywiadówki różnie się dla mnie kończą. Zależy jakie mam oceny:) Ale zazwyczaj jest to "poważna" rozmowa. >I don't know. >Syndrom napięcia przedwywiadówkowego.